refleksje.

Łyk czarnej kawy w pochmurne, deszczowe, sobotnie popołudnie, trzymając w ręku książkę, przekręcając kolejno przeczytane strony. Wraz z każdym przeczytanym słowem, rodzi się nowa myśl, nowy pomysł, nowe, ale jakże już znane wyobrażenie przyszłości. Tysiące myśli w głowie, tysiące planów na najbliższe chwile, wolne chwile, wiele chęci, lecz brak szans na wykonanie, brak perspektywy na najbliższą chwile. Wyglądam przez okno, deszcz lekko przestał padać, słońce lekko próbuje przedrzeć się przez chmury, dźwięk ponadczasowych piosenek na przemian z dźwiękami muzyki reggae koi niespokojne myśli, skłania do refleksji nad tym co mamy. W takich właśnie chwilach uświadamiam sobie ile mam, ilu ważnych dla mnie i wartościowych ludzi mnie otacza. Rozmyślam nad tym jaką ścieżką podążam, czy jest to dla mnie dobra droga. Instynktownie próbuje wybrać drogę najłatwiejszą, lecz nie wiem czy jest ona dla mnie dobra, czy nie lepiej wybrać drogę o wyższym stopniu trudności, a może czy by nie zbaczać z tej ścieżki, którą teraz podążam. Wiele pytań roi się w mojej głowie, wiele zagadnień, na które w tym momencie nie potrafię znaleźć odpowiedzi, ale nie stoję w miejscu, szukam, czego ? Sama dokładnie nie wiem, poszukuje inspiracji, szczęścia, miłości, przyjaźni, chociaż to ostatnie już mam i to, właśnie to staram się pielęgnować. Zastanawiam się nad tym, co przyniesie jutro, czy da mi radość, a może rozczarowanie, nie wiem, ale to jest właśnie piękne, nie wiedza jest dobra, bo życie byłoby nudne, gdybyśmy wiedzieli co nas czeka, a tak nas zaskakuje, różnie: raz pozytywnie, raz negatywnie, ale nie pozwala nam stać w miejscu ! :*


`Człowiek powinien być ze sobą szczery. Jeśli nie może ufać sam sobie, to komu zaufa? Rozumiesz, co mam na myśli ?`