czas.

Jest ciężki czas, jest wielki bałagan, jest przygnębienie, lecz nie wolno się załamać. Trzeba szukać rozwiązań, by to wszystko ułożyć, by nie ranić, nie oszukiwać, być szczerym. Znaleźć sedno sprawy, rozwiać wątpliwości, szukać rozwiązania, myśleć pozytywnie, choć ciężko. Ciężko patrzeć pozytywnie, kierować się tym co czujemy, ale też nie ranić innych. Coś się czasem kończy, lecz nie oznacza to definitywnej utraty drugiej osoby. Jedna rzecz sprawia nam ból, druga zaś daje nam szczęście. Nie mamy, nie możemy mieć wszystkiego, dlatego trzeba się cieszyć tym co mamy. Patrzeć na wszystko obiektywnie, ale z subiektywnym podejściem. Trzeba liczyć się z wszystkimi, ale nie zatracać w tym siebie, tego co czujemy, myślimy, pragniemy, tym samym nie krzywdząc innych. Brak logiki w tym wszystkim, brak stabilności. Potrzebuje pomocy, spokoju, by pomyśleć, by żyć.